Prúttprófið

Eitt af því sem maður hefur heyrt mikið af í gegnum tíðina frá Peking eru hinir mögnuðu markaðir þar sem seldar eru eftirlíkingar af merkjavörum. Ég væri að skrökva ef ég viðurkenndi ekki að ég er búin að vera spennt að kíkja á þessa markaði. Ég notaði tækifærið eftir að hafa heimsótt íslenska sendiráðið í gær að skreppa á markað sem heitir Yaxiu markaðurinn. Hann er eins og hinn frægi silkimarkaður en bara minna af ferðamönnum og látunum sem fylgir því að semja um kaup á þessum vinsælu vörum. Þetta er markaður á 4 hæðum og þar eru litlir básar hlaðnir eiginlega öllu sem hugurinn girnist. Fötum, skóm, töskum, skartgripum og alls konar spennandi kínverskum hlutum. Ég byrjaði á því að kaupa mér Diesel skó, með miklum herkjum náði ég verðinu niður um helming, við vorum að rífast um 40 íkr., sölukonan ætlaði ekki að gefa sig en hrósaði í hástert mínum miklu prútthæfileikum. Stolt af frammistöðunni hélt ég ótrauð áfram og keypti mér hettupeysu, náði ekki alveg að lækka verðið um helming en næstum því, munaði 10 yuan sem eru ca 80 kr. Í töskudeildinni gafst ég upp fyrir of miklum valkvíða oeg ákvað frekar að sleppa því að kaupa tösku í þetta skiptið. Lét þessi innkaup duga nokkuð ánægð með sjálfa mig en ég hafði fengið herlegheitin á um 1800 íkr. samtals. Um kvöldið heimsótti ég Ástu Björgu, sem er bjargvættur minn nr. eitt hérna í Peking, og sagði henni frá innkaupunum og hún spurði um hæl hvort ég hefði nokkuð borgað meira en einn tíunda af uppsettu verði, hmmm já aðeins meira og í sömu andrá rann upp fyrir mér að ég á mikið eftir ólært í samskiptum mínum við prúttmeistarana á mörkuðunum í Peking.