Lafðin

Hérna í Peking er maður farinn að finna áþreifanlega fyrir því að stressið út af Ólympíuleikunum er farið að aukast enda styttist óðum í að þeir hefjist. Til að mynda þá eru öryggisverðirnir hérna við húsið mitt farnir að minna ískyggilega á hermenn. Þeir eru nú ávallt klæddir í hvíta hanska og heilsa manni að hermannasið þegar maður gengur framhjá þeim. Ég á svolítið bágt með þetta, held að það sé mjög djúpt á draumum hjá mér um að vera þjóðhöfðingi eða yfirmaður í hernum því ég er næstum því alltaf búin að springa úr hlátri yfir þessum tiktúrum í þeim. Sem betur fer er ég yfirleitt með sólgleraugu og get því bara horft eitthvað annað án þess að þeir sjái. Hins vegar var atvikið sem ég heyrði af í dag ekki alveg eins fyndið. Vinur minn Niccolo og sushi-deitið mitt í kvöld varð að afboða sig því hann hafði farið út fyrir Peking í hellaskoðunarferð og á leiðinni til baka hafði lögreglan stöðvað hann og haldið honum í 2 klukkutíma því að hann var ekki með vegabréfið á sér. Þetta er nú held ég það versta sem ég og bekkjarfélagar mínir höfum lent í hérna. Sýnir manni það að nú er komið að því að maður verður að fara varlega því allt eftirlit með útlendingum er orðið miklu strangara hérna. Svo ég held að það sé kominn tími til að taka ljósrit af vegabréfinu og hafa það á mér það sem eftir er af tíma mínum hérna. Þarf einmitt að skreppa niður í bæ á morgun og er ég nokkuð spennt að sjá hvernig umferðin og mengunin verður eftir að reglurnar um ökubann ca helmings bifreiða tók gildi.

Er búin að vera að kveðja fólk alla daga undanfarið. Það eru rosalega margir að fara héðan þessa dagana. Suma á ég aftur eftir að hitta í London eða heima en svo eru það sumir sem eru að flytja til annarra staða hérna í Kína og ég á væntanlega ekki eftir að hitta þá í bráð. Það er alltaf erfitt að kveðja fólk sem eru orðnir góðir vinir eða kunningjar. En það er svo sem þannig að þegar um er að ræða góða vini þá heldur maður sambandi eða smellur saman með þeim þegar maður hittir þá næst. Það er snilldin við góðan vinskap!! Að sama skapi finn ég hvað það er dýrmætt að eiga góða vini heima. Hef átt nokkur góð samtöl heim undanfarið og það er rosalega mikilvægt að finna það alla leið hingað hversu góða vini maður á :-) Meira að segja þótt það sé hringt í mann um miðjar nætur því viðkomandi er aðeins búinn að gleyma því að það er 8 tíma mismunur á milli, hehehehe.....Þrátt fyrir að mér líði ljómandi vel hérna í hitakófinu í Peking er ekki frá því að ég sé farin að hlakka til að koma heim og hitta fjölskyldu og vini......

Búin að eiga alveg indæla helgi í félagsskap Helgu og Heiðu. Erum búnar að hafa það svakalega gott og dekra við okkur á alla kanta. Höfum rölt í skemmtilegum búðum, farið út að borða og fengið meðal annars japanskan, tælenskan og persneskan mat. Drukkið kokteila á besta kokteilbar borgarinnar, látið dekra við okkur í marga klukkutíma í spa-inu Bodhi. Sem sagt hin fullkomna helgi í alla staði. Skelltum okkur einnig á markaði borgarinnar og eftir að stelpurnar höfðu eiginlega verið í baklás frá því að þær komu út af ágangi sölumannanna hrukku þær aldeilis i gang í gær og voru svo öflugar að sölufólkið átti sko engan sjens í þær. Einnig vildi svo heppilega til að ég fjárfesti í stærstu ferðatöskunni sem ég fann því eins og þeir sem mig þekkja vita að ég er ótrúlega dugleg að sanka að mér dóti, ehemm og einhvern veginn verð ég að koma því heim í ágúst. Nú jæja þessa forlátu tösku var náttúrlega hægt að nota til að geyma allan varninginn og drógu við hana um alla borg. Ég ekkert að ýkja þegar ég segi að það leit út fyrir að við værum með lík í eftirdragi. Enda kom það á daginn þegar við komum heim að fullorðin manneskja kemst léttilega í hana en hláturskast helgarinnar var þegar Helga gerði sér lítið fyrir og skellti sér í töskuna. Í dag fóru dömurnar svo eldsnemma á Kínamúrinn en ég sat heima í þetta skiptið og ætla að dunda mér í bókum í dag. Að lokum vil ég svo benda á grein eftir mig í ferðablaði Fréttablaðsins sem kom út í gær, um Kambódíu, svona fyrir þá sem hafa áhuga ;-)

Helga vinkona og Heiða systir hennar lenda hérna í Peking eftir ca klukkutíma. það verður nú gaman að fá þær í heimsókn og er ég ekki í neinum vafa að við munum skemmta okkur vel. Í tilefni heimsóknarinnar er nú nauðsynlegt að skella einu Duran lagi á síðan að ég og Helga vorum AÐDÁENDUR NR.1.......

Ohhhh já það er nú ansi freistandi að taka hann vin minn Dr. David, sem hringdi í mig í vikunni, á orðinu, pakka niður í tösku og heimsækja hann og fjölskyldu á Koh Chang eyju á Tælandi. Ég meina hverjum langar ekki að eyða tíma á þessum stað.....