Krókur á móti bragði

Ég þurfti að skreppa í uppáhalds tölvubúðina mína í dag. Þessa þar sem ég keypti prentarann um daginn, þar sem er stöðugt æpt á mann að kaupa þessa tölvuna eða hina eða eh annað. En í dag mætti ég undirbúin!! Um leið og ég gekk inn var ég búin að hækka í i-podinum mínum og hlustaði bara á Abba ;-) Alveg sama hvað þeir hrópuðu ég þóttist ekki heyra í þeim og greyin vissu náttúrulega ekkert hvort ég heyrði í þeim eða ekki. Mikið var þetta góð tilfinning og ég gat ekki annað en hlegið inni í mér við að þykjast ekki heyra í þeim né taka eftir þeim og þeir gátu ekkert gert, hahahahhahahaha. Mér fannst ég frekar góð!!!

Háskaför dagsins

Ég og Judith fórum í víetnamíska sendiráðið í morgun til þess að sækja um visa fyrir ferðina okkar í janúar. Erindið gekk að óskum og vonandi fáum við áritun í vegabréfið okkar á næstu dögum. Við tókum taxa til baka og vorum í djúpum samræðum um hitt og þetta sem er að gerast í lífi okkar þessa dagana. Í gegnum samræðurnar kom þó upp pæling í hugann, vegna aksturslags bílstjórans. Við vorum að keyra á hraðbraut og einhvern veginn var aksturslagið hökktandi. Við fórum að veita bílstjóranum meiri athygli og tókum eftir því að hann virtist vera eh syfjaður, eiginlega MJÖG syfjaður. Hann hafði opnað gluggann og nuddað á sér augun og svo kom að því að ég tók eftir því þar sem ég fylgdist með honum í speglinum að augnlokin voru farin að síga ansi mikið niður og reyndar virtist hann bara loka augunum. Hann var við það að sofna, hann gat ekki fylgst með umferðinni í kring vegna þreytu og okkur var meira en lítið hætt að standa á sama þarna í aftursætinu. Að lokum þegar hann virtist vera alveg sofnaður klappaði ég saman höndunum og æpti á hann og bað hann vinsamlegast að keyra út af hraðbrautinni og hleypa okkur út. Þetta var ekkert fyndið lengur við vorum farnar að sjá fyrir okkur endalokin......fórum eftir þessa lífsreynslu á kaffihús og skáluðum í kaffi latte yfir að við vorum enn á lífi en ég held í alvörunni að hann hefði sofnað þarna á næstu mínútum!!!

Nágranninn minn

Ég hitti manninn sem býr við hliðina á mér í annað skiptið í dag, við vorum samferða í lyftunni og fórum að spjalla. Kom í ljós að þessi nágranni minn, Peter, er alveg ótrúlega áhugaverður maður. Hann er frá London en hefur búið hér í Peking fyrst í fyrra og svo aftur núna, er að læra kínversku. Hann er doktor í stærðfræði og lögfræðingur. Vann í City í London sem bankalögfræðingur þangað til að hann hætti að vinna 44 ára, fannst hann hafa þénað nóg. Síðan þá í 10 ár hefur hann búið víðsvegar um heiminn og stúderað það sem hugurinn hefur girnst. Hann talar frönsku, þýsku, rússnesku, spænsku og er að læra kínversku núna eins og áður sagði. Hefur líka búið á mörgum stöðum eins og áður sagði, meðal annars í Malasíu, New York og Moskvu. Við stóðum frammi á gangi og spjölluðum saman í um klukkutíma um heima og geima, pólitík, tungumál, sögu og samfélagsleg vandamál hér í Kína og í Evrópu. Alveg rosa gaman að spjalla við hann og hugsa ég mér gott til glóðarinnar að rekast á hann oftar og spjalla um eh áhugavert.......

Sitt lítið af hverju

Ég dreif mig í bankann í morgun, er búin að uppgvöta það að það er skársti dagurinn til að eiga bankaviðskipti hér í borg. Á venjulegum degi geta verið 400 manns á undan þér í röðinni, ekki mjög kræsilegt, svo að ca 30 manns var bara vel sloppið. Þegar kom að mér ætlaði ég bara að borga nokkra einfalda reikninga, fyrir vatn, gas og síma. En nei nei ekki alveg svo auðvelt, málið er að mér var sagt að ég þyrfti bara að fara með símanúmerið í bankann til að borga símreikninginn og gerði ég það síðast þegar ég fór. En í dag var það ekki svo einfalt, gjaldkerinn heimtaði að fá nafn þess sem er skráður fyrir símanum og auðvitað var ég ekki með nafn leigusalans á kínversku á mér sí svona. Svo að ég fór að æsa mig á ensku og hún á móti á kínversku. Ekki mjög skilvirk samskipti. Endaði náttúrulega með því að ég varð að játa mig sigraða af bjúrókratíunni í Bank of China. Strunsaði út án þess að þakka fyrir, líklega setti ég upp "svipinn" minn sem er víst ekki mjög huggulegur að sögn vina minna. Rauk í ræktina til að þræla geðvonskunni úr mér. Það virkaði bara nokkuð vel, eiginlega svo vel að ég var næstum því búin að kaupa míni kanínu og míni skjaldböku þar til að ég rankaði við mér að ég er ekki þessi gæludýratýpa, get ekki einu sinni átt stofublóm hvað þá annað, og jafnframt að ég er að koma heim um jólin og því yrði enginn til að hugsa um þessi grey. Já mér sýnist að allt sé að verða klappað og klárt að ég legg af stað héðan 21. desember og verð komin heim 22. desember. Þurfti meira að segja að frekjast smá í bekknum og síðasta prófið er 20. desember allt út af frekjunni í mér....en væntanlega næ ég í staðinn að rölta Laugaveginn á Þorláksmessu :-)

Annars verð ég að segja að þessi þjóðaríþrótt Kínverja að skyrpa í tíma og ótíma er ekki að venjast neitt sérstaklega vel. Ég er eiginlega orðin ansi klígjugjörn út af þessu, bæði út af óhljóðunum og einnig að passa að vera ekki að stíga endalaust ofan í eh hrákaklessur. Ekki batnaði það þegar ég er farin að heyra þetta inn til mín, ég meina af 16. hæð. Þurfti að opna gluggann því hin miðstýrða hitun er komin á og þú getur ekkert stillt hitann eftir þínum smekk svo eina ráðið er að opna glugga og þurfa þá í þokkabót að hlusta á þessu miður geðslegu hrákahljóð í liðinu......ughhhhhhh

Undirbúningur fyrirlesturs og tvöfalt afmæli

Hluta af gærdeginum fór í að undirbúa fyrirlestur sem ég á að flytja í næstu viku. Fyrirlesturinn mun fjalla um stöðu kínverskra innflytjenda í Suðaustur Asíu og hvernig stjórnvöld hafa tekið á móti þeim í gegnum tíðina. Þrátt fyrir að Kínverjar hafi verið valdamiklir í viðskiptaheimi þessara landa hafa þeir einnig verið ofsóttir í mörgum sömu löndunum. Þeir hafa verið drepnir eða ráðist á þá, konum nauðgað og kveikt í heimilum þeirra. Virðast að mörgu leyti hafa verið í sömu stöðu og Gyðingar en kannski ekki orðið fyrir jafn alvarlegum og umfangsmiklum ofsóknum.

Kvöldinu var svo eytt í að fagna með tveimur bekkjarsystrum afmæli þeirra. Það voru þær Nam frá Tælandi og BNA og Enrica frá Ítalíu. Við fórum á ítalskan stað í Sanlitun og fengum alveg ágætis mat. Flestir úr bekknum mættu og var bara nokkuð mikið stuð í fólki en maður finnur líka fyrir því að það er farið að styttast í annan endan á önninni. Það fer að koma að því að maður þarf að fara að skipuleggja seinnihluta námsins hérna.

Uppgvötun gærdagsins

Við litla fjölskyldan að Lin Ye Da Xue Bei Lu 18 fórum út að borða í gærkvöldi sem er svo sem ekkert nýtt enda borðum við venjulega úti á litlu kínversku veitingastöðunum hérna í kring. Í gær hins vegar rákumst við inn á lítinn pizzastað sem er með eldbakaðar pizzur og annan vestrænan skyndibitamat. Pizzurnar voru bara nokkuð ágætar og það sem meira er að með þeim fylgir frír bjór eða gos eins og þú vilt í þig láta og pizzan kostar ca 500 kr. Ekki nóg með það heldur kostar skot undir 50 kr. og GT undir 100 kr. og þessi staður er hérna við hliðana á okkur. Ég held að við séum búin að finna staðinn annars vegar þegar maður þarf að fá smá frí frá kínverska matnum eða þegar okkur langar að djamma og það ódýrt, held að barinn sé sá ódýrasta sem ég hef rekist á hérna. Jamm bara nokkuð skemmtileg uppgvötun sem efalaust á eftir að koma sér vel, jafnvel fyrir tilvonandi gesti mína ;-)

Flugmiðarnir komnir í hús

Það er ekki frá því að spenningur hríslist um mig því að ég var að fá í hendurnar flugmiðana mína vegna ferðalags míns til Suðaustur Asíu frá 18. janúar - 18. febrúar næstkomandi. Þótt ég eigi eftir að gera alveg ógeðslega mikið áður en að ég fer þá er ég farin að hlakka nokkuð til. Kannski sérstaklega að vera í hita og sól á þessum tíma þegar maður er venjulega að fríka út á veðrinu heima. Ég hlakka líka til að heimsækja þessi lönd en ferðaáætlunin gerir ráð fyrir að það séu Víetnam, Laos, Kambútsea, Tæland og Hongkong. Ég er búin að vera í tímum um stjórnmál og utanríkisstefnu Suðaustur Asíu svo að það verður áhugavert að koma til þessara landa og stúdera þau svoldið nánar. Líklega munum við fá leiðsögn um Tæland með heimamönnum því það eru 2 stelpur með mér í bekk sem eru frá Tælandi og hafa lofað að sýna okkur allt það mest spennandi og einnig fáfarnar fallegar eyjur. Svo er náttúrulega það fyndnasta við þetta ferðalag að við ætlum bara að ferðast með bakpoka, ég er nú ekki beint þekkt fyrir að ferðast með lítinn farangur, er strax farin að hugsa hvort ég geti ekki verið með fleiri en einn bakpoka.........

Fake þrumur

Þá er það komið á hreint að það er ekki bara selt hérna fake merkjadót og svoleiðis heldur voru fínu þrumurnar sem ég var að lýsa um daginn svo fjálglega og hvernig náttúran hreinsaði mengunarskýið og allt varð svo hreint og fallegt eftir þrumurnar og rigninguna, líka fake. Jamm Kínverjarnir hentu bara upp í skýin einhverju sprengiefni og framkölluðu þrumuveður til að hreinsa mengunina. Svona á sum sé að redda málunum, bara að búa til þrumuveður eins og ekkert sé. Þetta eru sem sagt trikkin sem á að spila fyrir ólympíuleikana. Maður veltir því nú fyrir sér hvort það sé búið að skoða hvaða áhrif þetta hefur á veðurkerfin í heiminum......Frekar ódýr trikk, held að það sé skynsamlegra að leita leiða til að minnka mengunina til framtíðar.....En svona til "gamans" til að sýna hvaða vanda Kínverjar þurfa að takast á við í mengunarmálum þá er talið að 800 nýir bílar bætist við umferðina í Peking á HVERJUM degi!!

Longqing, Badaling, Bodhi og Tapas

Svona hljómar gærdagurinn í hnotskurn. Ég og Ásta ákváðum að skella okkur út fyrir bæjarmörkin að njóta náttúrunnar. Upphaflega var þetta plönuð ferð á vegum Íslendingafélagsins en það þurfti að fresta henni um síðustu helgi vegna veðurs en við ákváðum bara að drífa okkur. Leigðum bíl með bílstjóra og kærastan hans kom líka með. Við lögðum af stað um tíuleytið og áfangastaður var Longqing ca 80 km fjarlægð. Þegar við komum á staðinn var ákveðið að borða hádegismat og létum við einhverja kellu draga okkur á veitingastað þarna nálægt. Við pöntuðum núðlur með eggjum annars vegar og kjúkling hins vegar. Við fengum eggjaköku og soðinn kjúkling og núðlur mun seinna. Fyrir þessi dásamlegheit fengum við að borga 3.000 kr. fyrir fjóra, margfalt dýrara en á veitingastað í Peking. Sem sagt rænd um hábjartan dag. Ekki alveg til að kæta okkur. Síðan drifum við okkur upp í fjöllin í rúllustiga í drekalíki. Mjög áhugavert en þegar upp var komið skelltum við okkur í siglingu um mikið gljúfur þarna þar sem siglt var á milli þverhníptra falla. Mjög fallegt enda veðrið alveg æðislegt, blár himinn og ekki ský á himni. Eftir siglinguna var ákveðið að fara að Badaling en það er hluti af Kínamúrnum, eiginlega mesti túristastaðurinn vegna nálægðar við Peking. Við létum það ekki á okkur fá og fórum upp að múrnum í kláf og löbbuðum svo niður. Þetta er nú held ég það mesta tröppuþrek sem ég hef lent í, endlausar tröppur, mis háar, annað hvort labbar maður upp eða niður oft mikinn bratta. Á leiðinni varð maður fyrir ósvífnum árásum sölufólks en einnig vildu kínverskir túristar endilega fá mann til að vera með þeim á myndum sem þeir voru að taka, mjög spes, en hvað getur maður sagt, svo sett var bara upp sparibrosið.....En já þetta var frábært, fallegt veður og enn fallegri náttúra á þessum sögulega stað. Þegar göngunni var lokið lá leiðin aftur til Peking. Við ákváðum að skella okkur í Sanlitun og fara í nudd eftir útiveru dagsins. Í þetta skiptið ákvað ég að fara ekki í kínverskt nudd enda er ég enn aum eftir síðustu meðferð. Í staðinn var valið olíunudd enda ágætt þar sem kuldinn hér er farinn að þurrka á manni húðina allverulega. Algjör dásemd að láta nudda auma vöðvana og þreytan leið úr manni. Reyndar kom það ekki í veg fyrir harðsperrur því ég á frekar erfitt með gang í dag, ehemm. En að loknu nuddi fórum við á tapasveitingastað til að losa okkur við tilhugsunina um dýra og vonda mat hádegisins. Fengum nokkra litla ljúfa tapasrétti og gott rauðvín með. Var komin heim um miðnætti alveg endurnærð á sál og líkama. Í dag er það svo bara lærdómurinn sem blívur fyrir utan að ég er boðin í mexíkanskan mat hjá Körlu, mexíkönsku mærinni kl. 16.

Bannað að eignast systkini

Pistill birtur í Fréttablaðinu 3. nóvember 2007 

 

Það er ekki annað hægt en að velta fyrir sér kynslóðunum sem munu taka við þessu fjölmennasta landi í heimi. Börnin sem eru að alast upp í Kína eru einu börnin í heiminum sem búa við þau örlög að þeim er bannað með lögum að eignast systkini. Þau eru fórnarlömb þess að stjórnmálamenn landsins reyna að stemma stigu við fólksfjölgun með svokallaðri eins barns reglu, en um 20 milljón börn fæðast árlega í Kína. Það hefur vakið athygli mína hversu afslappaðir foreldrar virðast vera vera hér varðandi öryggi barna sinna miðað við íslenskan mælikvarða. Hér er mjög algengt að sjá börn í fangi foreldra sinna í framsætum í bifreiðum, börn eru reidd í kerrum aftan á hjólum algjörlega án alls öryggisbúnaðar og stærri börn sér maður svo standa aftan á bögglaberum á hjólum foreldra sinna í þeirri brjáluðu umferð sem er hér alla daga. Það sem kemur manni kannski undarlegast fyrir sjónir hérna varðandi barnauppeldi er sérstök hönnun barnafata, þar eð barnabuxna. Smábörn ganga hér í buxum sem hafa langsum gat eftir rassinum og eru þau látin gera þarfir sínar þar sem þau eru stödd í það skiptið. Foreldrar taka þau í fangið og þau er látin pissa og kúka næstum því hvar sem er. Það þykir ekki sýna mikla umhyggju ef foreldrar nota bleiur. Verstar eru pappírsbleiurnar því ef þær eru notaðar er það merki um að foreldrarnir nenni ekki að hugsa um börnin sín, taubleiur eru skárri en sýna engu síður hirðuleysi foreldranna. En frá praktískum sjónarmiðum má ætla að það yrði ansi þung byrði fyrir umhverfi heimsins ef allir foreldrarnir hérna notuðu pappírsbleiur. Eins og áður hefur komið fram mega kínverk pör aðeins eignast eitt barn og þótt efnameira fólk sé farið að brjóta þessar reglur og greiða í staðinn sektir fyrir að eignast fleiri börn eignast flestir aðeins eitt barn. Þetta veldur því að gamalgrónu venjurnar sem ríkja hér um að börn eigi að sjá fyrir foreldrum sínum, sérstaklega strákarnir, hefur aukið áhyggjurnar um framtíð barnanna. Áður fyrr voru það mörg systkini sem deildu byrðinni en nú er það einungis eitt barn sem verður að sjá fyrir foreldrum sínum ásamt sinni eigin fjölskyldu. Jafnrétti kynjanna hefur farið aftur í Kína frá því sem var á tímum Maós. Sem dæmi má taka að engin kona er í æðstu stjórn Kommúnistaflokksins sem ræður mestu um málefni landsins. Einn af kennurum mínum við háskólann í Peking kom með áhugaverða kenningu. Hann telur að áhrif kvenna muni aukast til mikilla muna í kínverska þjóðfélaginu í framtíðinni vegna eins barns reglunnar. Ástæðan er sú að drengir séu ofverndaðir af foreldrum sínum. Þeir fái ekki einu sinni að slást lengur því þeir eru foreldrum sínum svo dýrmætir. Hins vegar séu stúlkur hvattar til dáða af foreldrum sínum og verði þær því mikið betur í stakk búnar til að takast á við lífsbaráttuna en drengirnir og þetta muni skila stúlkunum valdamiklum stöðum þegar til framtíðar er litið