Léttur föstudagur

Það var frí í kínverskunni í morgun og ákváðum við þá nokkur að nota tækifærið og kíkja niður í bæ og fá okkur snarl á bókasafninu/bókaversluninni/veitingahúsinu The Bookworm. Tækifærið var auðvitað nýtt og fleiri bækur keyptar, þetta er orðið eiginlega heldur hættulegt fyrir mig að fara í bókabúðir. Þegar við vorum búin að skoða held ég hverja einustu bók sem þarna var til sölu var niðurstaðan hjá mér 2 bækur. Ég er sko að reyna að rækta viðskiptaáhugan upp hjá mér ;-) Nú ég fékk mér samloku með mozzarella og tómötum en það voru mikil mistök. Ef það er eitthvað sem mér finnst vont hérna eru það kínversku brauðin, þau eru með eh undarlegu sætu bragði, úff mér finnst það hreint út sagt ógeðslegt. Eftir að hafa þvælt þessari samloku í mig þegar ég var búin að reyna að endurhanna hana með salti og hvítlauksolíu skildi ég við krakkana og skellti mér í afmælisnuddið. Oh þvílík nautn, ég held ég svei mér þá hafi sofnað á meðan það var verið að kremja á mér vöðvana. En ég er algjörlega endurnærð og er orðin algjör fíkill í nudd og annað dekur. Undanfarna daga hefur verið ótrúlega næs veður, þeir tala um það hérna að haustin séu yndisleg og ég verð nú að vera sammála því að sól, heiðskýr og blár himin og þægilegur hiti er eitthvað sem ég á ekki erfitt með að njóta. Reyndar hefur verið svolítið rok en það minnir mig nú bara á heimaslóðir og mér finnst oft kósý að vera heima að læra og heyra gnauðið úti. Ég hef nú eitthvað minnst áður á tískuna sem ríkir hér um slóðir og þetta glamúr æði sem margir hérna virðast illa haldnir af. En það er gaman að fylgjast með þessu og þetta fer fólkinu hérna alls ekki illa svona fíngerð og dökkhærð öll sömul. Ég hef nú svo sem lítið skoðað í búðir hérna í nágrenninu en ég bý mjög nálægt vinsælu stúdentahverfi þar sem er fullt af fatabúðum. En ég keypti í fyrsta skipti tískublað hérna, Elle á kínversku, er svoldið spennt þótt ég geti lítið lesið í því, ég skoða bara myndirnir ;-) Eftirmiðdagurinn og kvöldið verður svo nýtt í að lesa um pólitíkina í Suðaustur Asíu en nú þýðir ekkert annað en að fara að herða lesturinn þar sem önnin er farin að styttast í annan endann, sérstaklega ef ég ætla að ná því að eyða jólunum heima á Íslandi!

Skemmtiferð í strætó kl. 8 að morgni

Ég veit að þetta hljómar eitthvað undarlega en enn sem komið er hef ég bara skemmt mér ágætlega á leiðinni í skólann þegar ég hef tekið strætó. Það er ekki eins og ég sé þessi týpíska morgunhressa týpa eins og þeir sem þekkja mig vita ;-) En þrátt fyrir það er ég búin að hafa lúmskt gaman af þessum strætóferðum. Ég held að það sé bara út af því hvað allt er hér öðruvísi og á stundum ógeðslega fyndið. Til dæmis strætóferðin í gær, ég lagði reyndar ansi seint af stað og var ekki komin á stoppistöðina fyrr en 8.20. Til að byrja með gat ég ekki tekið strætóinn því ég er ekki alveg komin inn í þessa "sardínur í dós" stemmingu sem gildir hérna, sem þýðir að fólkið treður sér inn í fyrirfram fullan strætóinn þangað til að starfsmaðurinn sem vinnur við að stjórna mannfjöldanum á stoppistöðinni lokar hurðinni á afturendann á fólkinu. Sem sagt TROÐfullur strætó. Það var ekki fyrr en þriðji strætóinn kom sem ég gat hugsað mér að fara inn í hann og það var alveg temmilega mikið af fólki í honum. Nú síðan tók við svoldið hægur tími þar sem það er ákveðinn flöskuháls sem þarf aðkomast í gegnum, mjög svo þröng gatnamót. Ekki nóg með það heldur komst strætóinn ekkert áfram því fyrir framan hann var hafsjór af hjólreiðarmönnum. Bílstjórinn var nú ekki ánægður með þetta og byrjaði að æpa í kallkerfið en gaurinn sem sér um að selja miðana í strætóinn, segja fólki að færa sig aftar í strætóinn og æpa út um gluggann á gangandi og hjólandi vegfarendur sat bara steinsofandi í stólnum sínum. Bílstjórinn var æpandi á hann í gegnum kallkerfið en gaurinn bara umlaði eitthvað út um gluggann. Svo þegar strætóinn komst loksins í gegnum hjólaþvöguna var bílstjórinn orðinn svo reiður að hann keyrði alltof hratt og bremsaði með þvílíkum tilfæringum að maður hélt að hann væri farinn að ímynda sér að hann væri að keyra kappakstursbíl. Í einu af bremsustoppunum hans kastaðist lítil, gömul kona beint í fangið á mér. Ég held að henni hafi aðeins brugðið við í hvaða fang furðuveru hún hafði fallið. En að lokum komst ég í skólann og eftir allt saman meira að segja á réttum tíma.....

Skólaferðalag

Eftir að hafa eytt morgninum í umfjöllun um kenningar í alþjóðasamskiptum í International Security og eftir dumplingshádegismat lögðum við af stað í skólaferðalag með prófessornum sem kennir okkur alþjóða hagfræði. Prófessor DING Dou er alveg einstaklega elskulegur maður og mjög klár í hagfræði, það sem hefur kannski verið vandamál er að hann talar ekki né skilur ensku sérstaklega vel. Í fyrsta tímanum leist okkur ekki á blikuna og næstum hrökkluðumst úr tímanum en vegna þess að við sáum að hann vildi virklega gera sitt besta fyrir okkur ákváðum við að halda áfram. Tímarnir hafa skánað og okkur gengur betur að skilja hann og hann okkur. En sem eitt dæmi um hversu næs hann er þá vildi hann endilega fara með okkur í ferðalag. Ferðinni var heitið að Fragrant Hills sem er rétt fyrir utan Peking. Að engu leyti tengt alþjóða hagfræði en óskaplega fallegur staður, fjöll skógi vaxin, tjarnir, lítil hof og aðrar byggingar. Leiðin upp fjöllin var lögð steini og á sumum stöðum voru tröppur til að auðvelda gönguna. Við röltum upp á hæðirnar en stoppuðum annað slagið til að skoða ýmislegt sem varð á okkar vegi. Meðal annars er í hæðunum hús sem Maó dvaldi í árið 1949 áður en kommúnistarnir réðust inn í Peking. Það var gaman að koma í þetta sögulega hús og að ákveðnu leyti minnti arkitektúrinn mig svoldið á íslensk hús. Við húsið var tjörn sem var full af syndandi gullfiskum, mjög flott að sjá þá og mun flottara heldur en týpísk fiskabúr ;-) En vegna þess að ég hafði aðeins misskilið hvað við vorum að fara að gera í þessari ferð þá var ég ekkert í bestu skónum til að fara í fjallgöngu svo ég snéri við áður en lappirnar á mér voru alveg dauðar. Á leiðinni niður aftur sá ég reyndar konur í háhæluðum skóm labba upp fjallið svo mér fannst ég nú smá aumingi að gefast upp í sléttbotnuðu skónum mínum. Þegar ég kom niður rölti ég eina götu þar sem var verið að selja ýmislegt matarkyns og ég ákvað að smakka smáepli sem er raðað uppá pinna og húðuð með harðri sykurhúð. Þessi epli sér maður út um allt hérna, annað hvort seld fersk eða á svona pinnum. Smakkaðist eins og sambland af krækiberjum og bláberjum, súr en sykurinn bætti það upp, alveg ágætt. Í alla staði hið skemmtilegasta ferðalag með prófessor DING Dou en hann fer á þennan stað í hverri viku í fjallgöngu til að auka hreysti sína. Ég er alveg ákveðin í því að fara þarna aftur mjög fljótlega í almennilegum skóm til þess að njóta náttúrunnar þarna sem er alveg yndisleg.

Bekkjarmynd

Bekkjarpartýið

Já það heppnaðist bara vel boðið í gærkvöldi. Það mættu flestir úr bekknum, fyrir utan Kínverjana, af þeim mætti ein stelpa af 8 manns og hún sagðist vera þarna sem fulltrúi þeirra. Þau eru svoldið spes, mjög klár í skóla en það vantar svolítið upp á félagslega þáttinn en það lagast kannski í London. Undirbúningurinn gekk ágætlega þangað til í lokin en þá eins og venjulega ætlaði ég að gera mjög margt á stuttum tíma og endaði náttúrulega í algjöru tímahraki. Það sem bjargaði mér voru nágrannarnir Niccolo og Gonzo en þeir komu með mér að kaupa drykkjarföngin, keyptum 40 600 ml bjórflöskur sem samtals kostuðu rúmar 800 kr. Já það er aðeins ódýrara að halda boð hér en heima. Niccolo sá svo um að sjóða pastað og búa til ítalskt pastasalat, svona til að ítalska tötsið væri á hreinu. Gonzo hins vegar var svo elskulegur að þurrka af og ryksuga stofuna. Þegar ég var að þakka þeim fyrir voru svörin að það væri nú ekki málið við værum nú ein fjölskylda :-) Þeir eru algjör yndi báðir tveir. Nú yfir veitingunum sveif íslenskur blær með aðstoð Ikea og Carrefour (franskur stórmarkaður sem selur vestrænar vörur) og í boði voru pastasalöt, túnfisk, rækju og skinkusalöt og brauð með reyktum laxi og eggjahræru. Þetta var svo borið fram með snittubrauði, bruðum og hrökkbrauði. Í eftirrétt voru piparkökur, súkkulaðikex og sænsk möndlu-og súkkulaðikaka með diam. Veitingarnar runnu ljúflega niður hjá flestum, Diönu hinni kínversku fannst þetta reyndar svolítið undarlegur matur. Hugh frá Kóreu kom með nýtt Absolute vodka með perubragði, mjög gott og sló alveg í gegn. Síðan var bara tjúttað og trallað meðal annars farið í spænskan drykkjuleik sem er að verða að nokkurs konar hefð í þessum hópi. Ég hafði nú smá áhyggjur af nágrönnunum á tímabili þar sem þetta er ekki hljóðeinangraðasta hús í heimi en það slapp nú alveg. Partýinu lauk svo rúmlega þrjú þegar þeir síðustu létu sig hverfa undir tónum austuríska popparans Falco sem var smá einkahúmor okkar Judith. Ég held að allir hafi bara skemmt sér nokkuð vel og mér fannst ekki verra að sumir héldu að þeir væru að mæta í 26 ára afmælið mitt.........

Postulínshvít fegurð

Pistill birtur í Fréttablaðinu 13. október 2007

Hér í Peking er margt ólíkt því sem ég þekki að heiman. Eitt af því er mælikvarðinn á kvenlega fegurð hér í Kína og hvað kínverskar konur gera til að öðlast þá fegurð. Eftir að ég hafði verið hér í nokkurn tíma og farið nokkrum sinnum í búðarferðir komst ég að því að það er ekki svo auðvelt fyrir okkur vestrænu konurnar að kaupa snyrtivörur. Þrátt fyrir að snyrtivörumerkin séu þau sömu og í Evrópu og Bandaríkjunum eins og Estée Lauder, L’Oreal, Dior, Olay og Shiseido eru vörurnar sjálfar allt aðrar. Aðal markmiðið með snyrtivörunum hérna er að gera húðina hvítari. Það er nú ekki eitthvað sem við vestrænu konurnar erum hrifnar af en gyllt eða brún húð hefur verið merki fegurðar og hreysti okkar undanfarna áratugi. Hér er þessu akkúrat öfugt farið og hvít húð hefur í margar aldir verið helsta merki fegurðar hér í landi og víðar í Asíu. Hvít húð hefur verið talið helsta merki sakleysis, kvenleika, fágunar og þjóðfélagsstöðu. Í gömlum, kínverskum ljóðum er fallegum konum lýst sem konum með húð hvíta sem mjöll. Um aldir hafa kínverskar konur reynt að öðlast þessa fegurð með ýmsum ráðum, meðal annars með því að mala perlur og gleypa duftið en það átti að gera húð þeirra perluhvíta og fallega eftir því. Í dag eru það hins vegar hillur snyrtivöruverslana sem svigna undan snyrtivörum sem lofa hvítri og fallegri húð. Það sem hefur verið gagnrýnt varðandi þessar snyrtivörur er að í þeim hafa verið bleikiefni sem fara ekki vel með húðina. Framleiðendur sverja hins vegar að þessi krem séu hættulaus fyrir húðina og alltaf sé verið að þróa betri og betri vörur. Þessi rök snyrtvöruframleiðandanna virðast hafa skilað sér því síðustu 10 árin hefur eftirspurnin eftir snyrtivörum í Kína aukist mjög mikið og berjast snyrtivöruframleiðendur um að ná sem stærstum hluta af þessum stærsta markaði veraldar. Framleiðendurnir bjóða ekki eingöngu viðskiptavinum sínum upp á andlitskrem sem hafa þau áhrif að gera húðina hvítari heldur eru það einnig líkamskrem, maskar ýmiss konar, svitalyktareyðir og margt fleira. Þessar vörur eru auglýstar út um allt, endalaust áreiti af loforðum um hvítari húð og þar af leiðandi fallegra útlit. Þessi loforð um betra útlit eru alls ekki ódýr og kremin kosta hér um 3.-6.000 krónur sem er mjög mikið miðað við mánaðarlaunin sem geta jafnvel verið 20.-30.000 krónur. Konurnar hér kaupa ekki aðeins krem til að öðlast meiri fegurð með hvítari húð. Til þess að passa upp á hina dýrmætu hvítu húð forðast þær sólina eins og pestina og nota til þess ýmis ráð. Sem dæmi má nefna að í sólskini ganga þær með sólhlífar og hatta og hylja bera handleggina sína. Það er því ekki skrítið að ég með mína fölu íslensku húð hafi vakið nokkra athygli kínverskra kynsystra minna. Ég hef ósjaldan verið stoppuð af kínverskum konum sem hafa sagt mér að ég hafi einstaklega fallega húð. Þetta er klassískt dæmi um kaldhæðni örlaganna að konur í Kína skuli horfa öfundaraugum á hvíta húð vestrænna kynsystra sinna meðan þær hins vegar horfa með sömu öfundaraugunum á gyllta húð þeirra kínversku. Er þetta ekki enn eitt dæmið um hið gamalkveðna að maður þráir alltaf það sem maður hefur ekki?

Riddaramennska stjórnvalda

Ný lög sem taka hér gildi 1. janúar næstkomandi hafa það að markmiði að vernda konur fyrir erfiðum störfum. Það eru störf svo sem námuvinna, við tréhögg og störf þar sem konur þurfa að bera meira en 20 kg sex sinnum á klukkustund. Ég get svo sem verið sammála að þetta sé falleg hugsun hjá stjórnvöldum að vernda konurnar fyrir störfum sem eru erfið fyrir þær líkamlega en þetta er afar hættuleg braut. Það er ekki nákvæmlega skilgreint í lögunum hvaða störf þetta eru og eru það eh deildir í atvinnumálaráðuneyti sem eiga að skilgreina þetta nánar. Þessi lög geta því hæglega orðið konum til trafala við að ráða sig í þau störf sem þær vilja. Árið 1978 voru sett önnur lög hér í landi sem áttu að vernda konur. Það voru lög sem kváðu á um það að konur skyldu fara á eftirlaun 50 ára en karlar 60 ára. Enn eru þessar reglur í gildi og konur þurfa því að fara á eftirlaun mun fyrr en karlmenn sem þýðir náttúrulega að möguleikar þeirra til að fá stöðuhækkanir eru minni og jafnframt tími þeirra til að afla tekna styttri. Þessi umhyggja stjórnvalda snérist því í andhverfu sína og nýju lögin geta einnig hæglega gert það. Það eru þess vegna ýmsar raddir sem heyrast úr herbúðum þeirra sem fjalla um réttindi kvenna að leyfa þeim bara að ákveða sjálfar hvort þær vilji vinna þessi erfiðu störf eða ekki. Það verður áhugavert að fylgjast með því hvaða áhrif þessi lög munu hafa á réttindi kvenþjóðarinnar en staða þeirra hefur farið versnandi frá því á Maótímabilinu þegar það var í hávegum haft orðatiltækið að konurnar héldu uppi öðrum helmingi himinsins.....

Skjótt skipast veður í lofti

Það verður að segjast eins og er að það hefur verið svolítið skrýtið að fylgjast með pólitíkinni heima í svona mikilli fjarlægð. Mér hefur klægjað í fingurna að vera heima í öllu stuðinu! En að sama skapi þá fær maður aðra sýn á þessa hluti. Ég verð að segja eins og er að ég bara fatta ekki hvernig sjálfstæðismenn geta látið svona, við hverju búast þeir eftir framkomu þeirra í vor. Ef einhver dirfist að koma fram við þá eins og þeir koma sjálfir fram við aðra þá væla þeir eins og stungnir grísir. Mjög merkilegt að fylgjast með viðbrögðum þeirra því þetta er fyrst og fremst þeirra heimavandamál sem valda þessari stöðu. Annars líst mér bara nokkuð vel á nýjan meirihluta, R-listinn stóð sig vel á sínum tíma þótt samstarfið hafi verið orðið þreytt í lokin. En nú er komið ungt og ferskt fólk í forystuna sem verður spennandi að fylgjast með!!

Friðarsúlan í Viðey

Ég verð að segja það að mér finnst þetta mjög flott hjá Yoko Ono að byggja þessa friðarsúlu í minningu John Lennon. Hann var alveg ótrúlegur maður sem öðlaðist það sem er talið einna eftirsóknarverðast í heimi hér af mörgum, fé og frama en missti þrátt fyrir það aldrei sjónar á því sem skipti máli. Hann talaði fyrir friði og lagði sig virkilega fram fyrir þann málsstað. Eins og þeir sem þekkja mig vita þá er ég afar stolt af því að eiga sama afmælisdag og John Lennon. Ég held að það séu ekki margir sem ég virði meira en hann.

Ég kíkti á heimasíðuna www.imaginepeace.com og þar koma fram skilaboð frá Yoko Ono sem ég er svo algjörlega sammála.

I hope the IMAGINE PEACE TOWER will give light to the strong wishes of World Peace from all corners of the planet and give encouragement, inspiration and a sense of solidarity in a world now filled with fear and confusion.
Let us come together to realize a peaceful world.

Yoko Ono

Langur afmælisdagur

Þegar maður býr hinu megin á hnettinum frá heimahögunum þá lengist afmælisdagurinn óneitanlega. Hann byrjaði sem sagt á miðnætti í gær þegar bankað var á dyrnar hjá mér og mætt voru bekkjarfélagarnir mínir sem búa í sama húsi og ég. Þau komu inn syngjandi afmælissönginn á kínversku og með kirsuberjaísköku með logandi kertum á. Það verður að viðurkennast að það er orðið ansi langt síðan að ég blés síðast á kerti í tilefni dagsins.

Dagurinn leið ósköp rólega en í kvöld fórum við og fengum okkur að borða á þýskum veitingastað Judith Becker þýsku vinkonu minni til mikillar ánægju. Ég ákvað nú að hafa matinn í austurrískum stíl og fékk mér snitsel í tilefni dagsins og eplastrúdel. Smakkaðist alveg ljómandi vel. Þetta var mjög kósý kvöldverður og ekki var það nú verra þegar afmælissöngurinn var sunginn fyrir mig aftur af þýskum eiganda staðarins sem söng á ensku með þýskum hreimi. Ekki nóg með það heldur fékk ég að blása aftur á kerti. Ægilega gaman! Ég fékk meðal annars gjafakort í nudd í eitthvað geðveikt spa sem ég ætla að nýta mér mjög fljótlega. Síðan ætla ég að halda gamaldags bekkjarpartý á laugardagskvöldið og gera mitt besta til að bjóða upp á íslenskar veitingar úr kínversku hráefni.

Svo langar mig að lokum til að þakka kærlega fyrir allar kveðjurnar sem ég hef fengið í dag að heiman. Það er gott að finna að það eru ekki allir búnir að gleyma manni.